DE KLAAGMUUR

De Klaagmuur (Western Wall of Wailing Wall) is de heiligste plaats voor de joden en symboliseert het eeuwenlange verlangen naar een staat, waarin het geloof aan Jahwe centraal staat. Het is het Joodse symbool bij uitstek geworden. Symbool van het lijden van het Joodse volk, maar tegelijk de belofte van herstel. De Klaagmuur is het enige overblijfsel van de Tweede Tempel. De Westelijke Muur is een gedeelte van de muur, die Herodes rond de Tweede Tempel bouwde in 20 v. Chr. Titus spaarde in 70 Chr. dit stuk van de muur met zijn geweldige steenblokken om aan toekomstige generaties de grootheid van het Romeinse leger te tonen, dat in staat was geweest zo'n enorm gebouw te verwoesten. Tijdens de Romeinse tijd was het voor de joden verboden in Jeruzalem te komen. In de Byzantijnse tijd echter werd het hen éénmaal per jaar toegestaan op de herdenkingsdag van de verwoesting van de Tempel te treuren over de verstrooiing van hun volk en de verwoesting van de Tempel. Zo kwam de Westelijke Muur aan de naam "Klaagmuur". De gewoonte bij de muur te bidden duurde eeuwenlang tot 1948. Van 1948 tot 1967 was het voor joden niet toegestaan bij de muur, het grote heiligdom van hun godsdienst, te bidden, omdat de muur in het Jordaanse gedeelte van Jeruzalem lag. Na de Zesdaagse Oorlog werd de Klaagmuur een plaats van nationale vreugde en tevens opnieuw een plaats van aanbidding. Voor de muur werd een groot plein aangelegd om de duizenden gelovigen, die bij de Klaagmuur komen bidden, te kunnen herbergen. Vrome joden verbergen in de voegen tussen de vierkante blokken papiertjes (Kvittelchen), waarvan de tekst slechts voor de ogen van God bestemd is. Bij een bezoek aan de muur is een hoofdbedekking verplicht, omdat het plein ervoor als synagoge wordt beschouwd. Sedert bidden op verzoek van het opperrabbinaat vrouwen en mannen gescheiden bij de muur.

Als je zelf een gebed naar de Klaagmuur wilt sturen dan kan dit op de site van Virtual Jerusalem. Het plaatsen van gebeden in de nissen van de Klaagmuur is een oud gebruik. Ze bevatten traditioneel persoonlijke gebeden of de namen van zieke familieleden/vrienden. Alle gebeden zullen 1x per week uitgeprint en verzameld worden, waarna ze in de Klaagmuur gestopt worden. Alles zal door hen vertrouwelijk behandeld worden. Op dit moment is het helaas niet meer mogelijk om naar de webcam te gaan gericht op de Klaagmuur. Als dit weer mogelijk wordt dan zal ik de link op de site weer opnemen.

DE OPGRAVINGEN

Sedert het begin der opgravingen in 1968 zijn vele tonnen puin verwijderd en zorgvuldig onderzocht. Elpenbenen, bronzen beeldjes en een ware schat van munten uit verschillende tijdperken werden gevonden. Men ontdekte talrijke overblijfselen van vroegere bouwwerken. De opgravingen bij de Westelijke muur brachten een enorme stenen rechthoekige trap aan het licht die leidde naar de Tempelberg vanaf het zuiden. De bovenste boog, die uitsteekt aan de uiterste zuidzijde van de Westelijke muur is nog steeds zichtbaar. Zij wordt "Robinsons-Boog" genoemd, naar de bekende 19de eeuwse onderzoeker, die de boog ontdekt heeft.

Veel muren om me heen zijn gevallen
maar ik bleef staan
en treurde.

Ineens werd mijn rust verstoord
ik zag mensen naar me toekomen
ze deden heel vreemd
sommigen huilden,
anderen klaagden
en ik hoorde hen zeggen:
"Als ik u vergeet,
als ik u vergeet,
o Jeruzalem... "

Ook voelde ik hoe ze briefjes tussen
mijn stenen stopten
briefjes met smeekbeden.

Nu pas heb ik begrepen waarom ik
alleen bleef staan:
ik dien als symbool voor het oude
en als hoop voor het nieuwe.

De Muur bemost en triest
De Muur lood en bloed
Er zijn mensen met een hart van steen
En stenen met een ziel

Er stond een meisje bij de Muur
Zij bracht haar lippen en kin aan de Muur
Zij zei: de stoten op de shofar zijn hard,
maar de stilte is nog sterker
Zij zei me: Zion, de Tempelberg
Zij verzweeg me de prijs en het recht
En ’s avonds scheen op haar voorhoofd
het koninklijke purper

Bij de Muur in het zwart stond
de moeder van één van de soldaten
Zij zei me: de ogen van mijn zoon stralen
en niet de kaarsen bij de Muur
Zij zei me: ik schrijf
Geen briefje om in de gleuven van de Muur te schuiven,
want wat ik de Muur gisteren gegeven heb
is meer dan woorden of een brief.